Vandaag #dagvandescheiding

Alweer zes jaar geleden voor mij: de Dag van de Scheiding. Nou ja, de scheiding van Huis en Bed dan, want de daadwerkelijke volgde pas een jaar later geloof ik. Het duurt toch even voordat je alles op een rijtje hebt. Wat lijkt dat ontzettend lang geleden. Het moet een troost zijn voor degenen die net met hun neus midden in de scheidingsboter zitten, dat het leven er over een paar jaar echt heel anders uitziet. De scherpe kantjes zijn er dan wel af als het goed is en je hebt allebei weer je eigen leven. Je zou kunnen zeggen dat je de scheiding dan wel zo'n beetje achter je hebt gelaten. Voor kinderen is het anders. Natuurlijk zijn die ook gewend aan de nieuwe situatie (dat kunnen kinderen nou eenmaal als de beste, zich aanpassen), maar ze worden wel de rest van hun leven geconfronteerd met hun gescheiden ouders.  Als ze eindexamen doen bijvoorbeeld of moeten afzwemmen of jarig zijn of zelf gaan trouwen. Dan willen ze niks liever dan dat allebei hun ouders daar trots staan te wezen. Zoals het hoort, want daar zijn ouders voor. Mijn grootste wens op de Dag van de Scheiding: gun ze dat in godsnaam. Lees deze open brief maar eens. Dan weet je wat je te doen staat.